27 Eylül 2017 Çarşamba

Son Söz

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am home again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am whole again

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am young again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am fun again

However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Whatever words I say
I will always love you
I will always love you

(Fly me to the moon)

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am free again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am clean again

However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Whatever words I say
I will always love you
I will always love you

Baştan kaybedeceğini bildiğin savaşa gözün kapalı girmektir aşk. Her şey için teşekkürler..

F.R.I.E.N.D.S

En sevdiğim dizinin en sevmediğim bölümünde gibiyim. Bırakma seçeneğim yok, sevme seçeneğim ise ondan bir birim uzaklıkta.

Unicycle

Ben geldim. Dopdolu. Konsantre duygu yükü olarak geldim. Nasıl gideceğim bilmiyorum. Gidebilecek miyim onu da bilmiyorum.
Acaba toparlayan o muydu beni yoksa daha çok dağıtan mıydı? Sevmek neden bu kadar can acıtıyor?
Kendimle ilgili bir teorim var; yapayalnız büyüyen bir çocuk olarak içime kapandım, yaşadıklarım beni daha az güvenen bir insana dönüştürdü ve bütün bunları maskeleyip topluma ayak uydurmak adına o "toplum"un neşesi oluverdim! Bu yüzden etrafımda çok insan oldu, ve kendimi yakın hissettiklerime açıldıkça içimdeki karanlığı görüp birer birer kaçıverdiler!..
Hani yalnızlık Allah'a mahsustu? Öyleyse neden benim en yakın arkadaşım, can dostum yalnızlığım olmuştu? Peki ben neden hiç kimseye tam anlamıyla kendimi bırakamıyorum?
Depresyon üzerinde tek tekerlekli bisikletle gezdiğim bir ip oluverdi. Her an düşebilirim. Düşersem ne olacağı meçhul, düşmeyeceğimin garantisi yok. Sahi bizi bu hale ne getirdi?